Wat ik in mijn werk belangrijk vind? Ik probeer de schoonheid van de natuur weer te geven. En die daarbij zonodig naar mijn hand zetten. Lekker rustig zitten met een heel klein papiertje. Met niets anders aan mijn hoofd, want dan gaat het niet. En de echte natuur heeft daar natuurlijk direct mee te maken. Ik heb altijd veel plezier gehad in tuinieren en het houden van allerlei dieren.
Ik kon eigenlijk altijd al goed tekenen. Dat was mijn redding op school, want leren was niet mijn sterkste kant. Op de HBS was er een keuzevak ‘Artis tekenen’. Dat hield zoveel in dat je elke week een paar uur in Artis door mocht brengen om daar een dier of ander natuurlijk tafereel te tekenen. Mijn tekenleraar gaf ook les op de Kunstnijverheidsschool, dat later De Rietveld Academie werd. Het is dan ook geen wonder dat ik daar met een stapeltje Artis tekeningen direct werd aangenomen.
Die tekenleraar is later een collega van me geworden toen ik kalligrafie en ging geven aan de lerarenopleiding van de Rietveld.
Op de Kunstnijverheidsschool heb ik onder anderen mijn liefde voor letters opgedaan. Lettertekenen en kalligrafie waren mijn favoriete vakken. Naderhand kwam daar ook nog het handmatig letterzetten met van die loden letters bij. Ik denk dat als je me voor zo’n bak zet, ik het zo weer kan. Ik heb eindexamen Typografie gedaan.
Na mijn opleiding heb ik duizend en één dingen gedaan. Letters op ramen geschilderd. Reclameborden gekalligrafeerd voor de Gert en Hermien show in Dronte. Op het kalligrafisch atelier van Nellie ten Hage gewerkt, waar ik onder meer de bullen voor de Universiteit van Amsterdam schreef. En ook allerlei psalmen die door Christelijke mensen uit het hele land besteld werden.
Een vriendin van me werkte voor een Engelse educatieve uitgeverij waar ze zwart wit tekeningen voor biologieboeken voor de Tropen voor maakte. Zij had te veel werk en was blij een deel aan mij te kunnen overdoen. Via die tekeningen kwam ik bij Wolters Noordhof terecht, waar ik jaren lang de zwart wit illustraties verzorgde voor de biologie boeken voor Mavo, Havo en Vwo. Die zwart wit tekeningen kon ik natuurlijk overal maken. Ze waren bij Wolters Noordhof altijd benieuwd waar de volgende zending vandaan zou komen. In die tijd heb ik een grote busreis gemaakt door Frankrijk, Spanje, Marokko, Algerije, Tunesië, Italië en weer terug.
Tijden lang heb ik voornamelijk zwart wit illustraties verzorgd. Ik wilde wel met aquarel gaan werken, maar kwam er niet aan toe. Toen de opdrachten bij Wolters terugliepen, ben ik met een map met tekeningen naar Meulenhoff gestapt. Daar heb ik gezged dat ik ook in kleur kon werken. Ik kreeg een proefopdracht en heb toen jarenlang biologie aquarellen voor Meulenhoff verzorgd.
Ik heb veel in opdracht gewerkt. Voor Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, een grote serie tekeningen voor een heruitgave van de Verkade boeken. Mijn leukste opdracht was tegelijkertijd ook mijn naarste: een aquarel van anderhalf bij een meter van Orvelte in vogelvluchtperspectief. Ik kreeg een plattegrond en een paar vage luchtfoto’s en daar moest ik het mee doen. Ik heb er dagenlang gebivakkeerd om me de details van het landschap eigen te maken. Ik ben gewend klein en heel precies te werken. Voordat ik aan een aquarel begin, doe ik uitgebreid onderzoek naar het object dat ik ga tekenen. De aquarel van Orvelte was een monsterklus. Maar ik ben uiteindelijk wel erg blij met het resultaat.
Ik heb wel wat voor mezelf getekend, maar eigenlijk niet zoveel. Ik was altijd weer dolblij als ik een opdracht af had. Dan kon ik verder met het echte leven: achterstallig huishouden, stopcontacten repareren, houtwerk verven en natuurlijk de tuin.
Eén keer eerder heb ik werk geëxposeerd: in het Stedelijk Museum als onderdeel van de kunstenaarsgroep de Keerkring en samen met wat mensen van het Amsterdams Ballongezelschap. Het Ballongezelschap was een gezelligheidsvereniging van kunstenaars en wat zich zo noemde. We trokken veel samen op, organiseerden kunstmanifestaties en maakten een lange reis. Ik weet nog dat één van hen, die ik al jarenlang kende, mij vroeg wie toch mijn uitkeringsbriefjes tekende als ik niet in Amsterdam was. Het kwam kennelijk niet in haar op dat je dit lollige leven met serieus werk kon combineren.
Tekst: Jasmijn Snoijink
Foto's: Sjoerd Kaandorp