De drie zusters

DRIE ZUSTERS from Jonata Taal on Vimeo.

De drie zusters is de herneming van het gelijknamige stuk dat de toen derdejaars studenten van de Amsterdamse Toneel- en Kleinkunst Academie in 2013 naar Bergen aan Zee brachten. Wederom onder regie van Klemens Patijn en Hans Man in 't Veld.

Geboren in Moskou en vervolgens gestrand in een landhuis tussen de duinen van Bergen aan Zee. Drie Zusters vertelt het verhaal van drie zusjes en hun broer die terug willen keren naar hun geboortegrond. Ze zijn er van overtuigd dat hun leven daar pas echt kan beginnen, dat daar hun geluk ligt.

Ze worden omringd door andere zielen die ook opzoek zijn naar geluk: een baron die tracht aan het werk te komen, een kolonel die redding zoekt bij vrouwen en een dokter voor wie enkel de vergetelheid van de fles een uitweg lijkt te bieden. Allemaal zoeken ze hun geluk buiten zichzelf; een ander land, een andere tijd, een andere wereld. Blind voor wat er om hen heen is draaien ze zoekend rondjes en komen uiteindelijk nergens.

Het enige dat verandert zijn de jaargetijden. En uiteindelijk zal zelfs iemand die niet van zijn plek komt erachter komen dat de tijd alles om hem heen voor altijd veranderd heeft.

“Je moet in iets geloven, of zoeken naar iets om in te geloven, anders slaat het hele leven nergens op.”
- Masja

Drie Zusters gaat over verlangen. Anton Tsjechov heeft dit verhaal geschreven in 1900 maar ook in 2016 is het stuk nog altijd actueel. In een wereld waar bijna alles mogelijk is, is het verleidelijk om altijd te denken dat geluk ergens anders te vinden is. In een andere tijd, op een andere plek. Als ons gevraagd wordt waar we op dit moment mee bezig zijn, willen we een zo ambitieus mogelijke toekomst schetsen. We willen een droombaan, en een relatie waarin we de ultieme troost en liefde vinden. Door hier dagelijks over te praten en te fantaseren zijn we deze toekomst ook daadwerkelijk gaan verlangen. Rust vinden in het nu, tevreden zijn met het heden, dat is geen optie meer. Dit is een verschijnsel dat de afgelopen honderd jaar alleen maar is gegroeid.

“Wij kennen geen geluk, we kennen alleen het verlangen ernaar.”
- Versjinin